Afgelopen weekend heb ik een nieuwe racefiets gekocht. Of misschien moet ik zeggen: een andere, want het betreft een occasion. Het is bij fietsen al net als bij auto’s, het eerste jaar zijn ze het duurst, dus tweedehands kun je voor een nette prijs een nette fiets kopen. Hier spreekt een tevreden mens. Maar dat is niet de reden voor deze column.

De fiets stond in het Noordhollandse Schoorl. Dus ik over de afsluitdijk en dan richting de kust. Ingeschatte reistijd een goed uur. Wel, daar kon ik gevoeglijk een half uur bij rekenen voor de laatste paar kilometer van de ene kant van Schoorl naar de andere kant: het was daar namelijk filerijden, Of eigenlijk vooral stilstaan. Want ach, het was een mooie zaterdagmiddag en blijkbaar was dat voor velen reden om in de auto te stappen en dus kust, de duinen of het bos op te zoeken. De indruk werd later die dag bevestigd door de journaalbeelden van overvolle wegen richtging kust en de besneeuwde heuvels van Zuid-Limburg. En dat midden in de lockdown die notabene ditzelfde weekend nog eens met drie weken werd verlengd. Dat zijn dan nogal contrasterende gegevens: een drukte van belang en een verlenging van de beperkende maatregelen. Contrasterend en misschien zelfs wel conflicterend. Toen ik op oudjaarsdag even bij de huisarts was, zat zij flink stoom af te blazen over het toenemend aantal coronapatienten binnen haar praktijk: het kersteffect! En toen moest de jaarwisseling nog komen.

Hoe zorgelijk het ook is voor allerlei  bedrijfstakken, en daar is de nood hoog, ontegenzeggelijk, we doen het voor een  deel ons zelf aan. Voor een deel, want je ziet ook hoe mensen en instellingen zich keurig aan de spelregels proberen te houden en dat het dan toch mis gaat. Maar goed, we zullen het dus toch nog even vol moeten houden ( jakkes, ik lijk wel een politicus) om hier uit te komen. En ons dan maar niet al te zeer mengen in alle discussies rondom vaccinatiebeleid, want ach, daar lopen belangen en deskundigheid zo door elkaar heen, dat we best met een paar meningen minder toe kunnen. En verder is het opnieuw een beroep op onze creatitiviteit.

Het was druk op de weg afgelopen zaterdagmiddag. Het had even iets van: O ja, zo gaat dat met mooi weer in het weekend, zo gaat dat met de eerste sneeuw. En ik snap dat ook wel, maar wil je op de tweede zaterdag van januari al in de file staan voor het strand? Ik had in elk  geval al spijt van de gekozen route. En die nieuwe fiets? Die moet toch maar even binnen blijven: ik weet niet of zo’n italiaanse paradepaardje wel van al dat strooizout op onze wegen houdt. ( want ja, het was niet alleen mooi weer, het bleek ook nog eens verraderlijk glad te zijn geweest)

Harrie Strubbe