Dat de maatregelen van overheidswege zouden worden aangescherpt, was na de ontsporingen her en der afgelopen weekend te verwachten. En toch was gisterenavond wel even slikken. Niet zozeer de aanscherping: het gaat vooral om handhaving en geen lockdown. Wat binnenkwam was de duur van de maatregelen. Je snapt het gezien de grote evenementen die er aan zaten te komen, zoals rond 75 jaar bevrijding. Dan moet er gewoon duidelijkheid komen. Maar tot 1 juni en ook die grens van 100 weg en dan de schoolexamens en al die mensen die nog langer thuis zullen zitten en al die ouderen die nog langer van bezoek en groepsactiviteiten verstoken zullen blijven?! Het moet, en ik mag hopen dat iedereen daar zo langzamerhand van doordrongen begint te raken. Het leven zal er voorlopig anders uitzien. En dan heeft zo’n lange termijn iets onwezenlijks.

En dan neemt de Trooster des Vaderlands, Matthijs van Nieuwkerk aanstaande vrijdag ook nog afscheid van het dagelijks televisiescherm. ( hij zal zich dat afscheid ook geheel anders hebben voorgesteld) Tenzij hij gehoor geeft aan de oproep van Andre van Duin afgelopen vrijdag om langer door te gaan. Prachtige, troostrijke tv die keer bij De Wereld Draait Door. Troosttelevisie. Seculiere troost, zal misschien iemand zuinig opmerken. Ach ja, maar wel troost.

Wonderlijk woord eigenlijk en daarbij, het lijkt wel hét woord van deze tijd. Je hoort over troostmuziek, klokken van troost en ga maar door.

Troost… volgens taalkenners is het verwant met het Duitse Treue, trouw en het Engelse trust, vertrouwen. En dat is een aardige gedachte. Het is dus meer dan een bemoedigend woord, een schouderklop, het is een oproep tot trouw en vertrouwen. Rutger Bregman zei aan de tafel van DWDD dat troost tot hoop leidt.  En hoop leidt weer tot actie. En dat zijn allemaal dingen die we in deze barre tijden ontzettend nodig hebben.

Troostrijke woorden, beelden, gedachten en muziek en mensen die weet hebben  van vertrouwen, van hoop en die daarom alle creativiteit aanwenden om het leven leefbaar te houden, voor ons allemaal. Net zo troostrijk als de lente die zich door niets laat tegenhouden.

Harrie Strubbe