Het gaat dus allemaal nog minstens een maand langer duren. Maar de medelingen daarover in de persconferentie afgelopen dinsdag zullen ons amper verrast hebben, al  was het al omdat meeste daarvan al weer op straat lag. Zelfs voor het overleg met het OMT uit wist Wopke Hoekstra al te melden dat de scholen weer opengaan. Dat is dan, naast het mondjesmaat toestaan van ‘click and collect’ voor winkels, ook de enige versoepeling. Wie de niet al te optimistische modellen van Ernst Kuipers een beetje gevolgd heeft, zal zich daar niet over verbaasd hebben. Al geeft het bij elkaar op dit moment wel een wat dubbel beeld: de besmettingscijfers dalen ( nog) maar een derde golf zou onvermijdelijk zijn. We gaan het zien. Ook voor ons als kerkgemeenschap zal er dus nog weinig veranderen, of eigenlijk niets: online vieren en zeer beperkte contacten.

Het komt dus opnieuw op de lange adem aan en dat valt velen steeds zwaarder. En steeds vaker worden dan ook de jongeren genoemd. Niet geheel ten onrechte, denk ik, maar bijna alles wat over jongeren en corona te zeggen is, gaat ook op voor ouderen. Wat dat aangaat stond er in Trouw vanmorgen een aardig verhaal uit de pen van twee vertegenwoordigers van het zgn. filosofisch elftal.

Désanne van Brederode schrijft daar: Jongeren worden grootgebracht in een cultuur waarin weinig ruimte is voor het ontwikkelen van je creativiteit en het ontplooien van je ziel. De huidige situatie drukt ons met de neus op de feiten. Onze jongeren hebben niet geleerd zich te vervelen. Terwijl je in de verveling juist op een ander spoor kunt komen, je eigen interesses en talenten kunt inzien. En die zijn je houvast. Niet omdat ze je perspectief bieden, maar omdat ontplooiing ervan je bevrediging zal geven. In de lockdown is daar alle tijd voor. Misschien wil je alles van De Tachtigers gaan lezen, raps leren schrijven en je eigen kleren gaan maken. Wat jongeren daarentegen wel geleerd hebben, is alle stille momenten op te vullen met sociale media en korte berichten.

Of er veel  jongeren op het idee komen alles van die Tachtigers te gaan lezen, wens ik te betwijfelen, er is genoeg andere literatuur, er zit wel iets herkenbaars in de analyse van Van Brederode. En volgens mij dus ook niet alleen voor jongeren. Alle geapp, alle sociale media zijn nog steeds soms een prima hulpmiddel om de tijd door te komen, het is het dus niet helemaal.   Haar gesprekspartner in deze aflevering, Gert-Jan van der Heiden, citeert in dat verband de Franse denker Pascal: Alle ellende van de mensen heeft maar één oorzaak, namelijk dat zij niet in staat zijn rustig in een kamer te blijven. Dat klinkt als de woorden van een wereldvreemde filosoof. Maar waar het natuurlijk om gaat is dat we, jong en oud, ons heel erg afhankelijk hebben gemaakt van externe impulsen. En dus slaat verveling toe en die kunnen we dan eigenlijk alleen maar als negatief ervaren. Terwijl de uitdaging is die ruimte zelf in te vullen. En dat niet alleen  voor jezelf , maar ook met en voor anderen. Toegegeven, dat vraagt om creativiteit. Als ons dat niet meer lukt, dan heeft de maatschappij een probleem.

Harrie Strubbe