Het schijnt vandaag nationale bewegingsdag te  zijn. Nu vind ik persoonlijk dat we tegenwoordig wel heel veel dagen van of voor hebben, houden we het eigenlijk wel binnen de 365? denk je dan wel eens, maar goed, deze is niet onsympathiek. Sterker nog, zeer welkom. Het schijnt dat de afgelopen maanden het gewicht van de gemiddelde Nederlander toch met paar pondjes is toegenomen (zelf overigens geen last van) en het is inmiddels van diverse kanten duidelijk geworden dat dat om meerdere redenen, en dus ook in verband met Covid-19, geen gewenste ontwikkeling is. Nederland moet meer gaan bewegen, zo luidt de boodschap en dan graag ook meteen wat gezonder gaan eten( en dus niet perse minder).

Meer bewegen…. dat zette me aan het denken. Ik neem u even mee terug in de tijd, niet eens zo heel ver, namelijk naar 1 maart. Weet u het nog? We moesten terug van 130 naar 100. Hoofdpijndossier voor de VVD, maar hun eigen premier zei niet om deze ‘rotmaatregel’ heen te kunnen in het kader van de stikstofcrisis ( de ergste crisis in de 9 jaar van zijn premierschap, zo was het begeleidend commentaar; ach waar is die tijd gebleven?) Maar het land zou te klein zijn, je zou de poppen aan het dansen hebben. Hoort u nog wel eens iemand over die maximumsnelheid? Ik eigenlijk nooit. Maar ja, we merken er ook niet zoveel van. Want we hoeven al weken niet meer zo vaak van A naar B. We bewegen vooral online. De benzine is al in geen jaren zo goedkoop, maar ik ben tijdens de hele coronatijd geloof ik twee keer bij de pomp geweest.

We zijn opeens, door de situatie gedwongen, anders gaan nadenken over bereikbaarheid en nabijheid. Zaken waar je een paar maanden terug nog vanzelfsprekend voor in de auto stapte, blijken nu ook prima online geregeld te kunnen worden. Begrijp me goed, van-huis-uit werken zal nooit het nieuwe normaal worden en dat bepleit ik ook niet, maar ik denk dat we wel anders over mobiliteit gaan nadenken.

Eigenlijk is die 100-km/u-maatregel ongemerkt voorbij gegaan. Het lijkt eigenlijk een beetje een luxeprobleem, zegt filosoof des vaderlands Daan Roovers. Wie had ooit kunnen denken dat we er al zo snel zo over zouden kunnen spreken?
Maar dat nadenken over mobiliteit betekent dus ook nadenken over alternatieven. Nu is Nederland altijd al een fietsland geweest. En nu we aan de vooravond staan  van het weekend waarin onze provincie normalerwijs overspoeld zou worden door fietsers , is de vraag: zou dat niet structureler kunnen of zelfs moeten?  Want laten we eerlijk zijn: we fietsen vooral in onze vrije tijd. Maar hoe zit het met het woon-werkverkeer? Het schijnt dat Nederlanders gemiddeld zo’n 22 km van hun werk wonen. Fietsen zal niet voor iedereen een optie zijn, maar de afstand hoeft niet de drempel te  zijn. En als ik van mijn schoonzoon, sinds begin dit jaar trotse eigenaar van zijn eigen fietsenzaak, hoor hoe het met de verkoop gaat in met name het e-bikesegment, dan heb ik wel enige hoop. En als je dan bedenkt dat elke kilometer afgelegd op de fiets ( ook als het een e-bike is) niet alleen goed is voor het terugdringen van de CO2 uitstoot, maar ook voor het fysieke en mentale welzijn van de mens, wat wil je dan nog meer? 
De zelf wat zwaarlijfige Duitse filosoof Peter Sloterdijk heeft gezegd: ‘Op de fiets wordt een mens optimistisch. Dan ervaar je dat willen, kunnen en uitvoeren één kunnen zijn… Dan wil je wel juichen: Es geht, es geht, es geht!’

Vandaag is dus nationele beweegdag. Wat wordt het: vroemvroemmmm! of: Es geht!?

Harrie Strubbe