Het was gisteren nieuws: de Hema in problemen als gevolg van de Coronamaatregelen. Zo werkt het nu eenmaal: als een bedrijf dat we allemaal kennen (al was het maar om de rookworst) in de problemen raakt, dan is dat nieuws met naam en toenaam.

Maar achter dat Hema-verhaal gaat een wereld aan zorgen schuil. Van al die MKB-ers en kleine zelfstandigen die, bij wijze van spreken, van de ene op de andere dag hun inkomsten tot nul gereduceerd zagen worden terwijl de kosten gewoon doorgaan.  Een restauranthouder die vertelde hoe bizar het eigenlijk was om een uur van te voren te horen dat je dicht moet. Of van mijn kapster die ik deze week nog even sprak en die haar zaak drie weken terug al had gesloten, maar nog geen enkele zekerheid hoe het nu ging komen met de hulpmaatregelen van de overheid terwijl afgelopen week wel het salaris van haar 4 medewerkers moest worden betaald. Zomaar twee voorbeelden van hoe heel veel mensen ontzettend spannende tijden doormaken. De overheid heeft wel aangekondigd dat er ruime ondersteuning zal komen, maar sommige loketten moeten nog open en andere lijken al overbezet.

Ook als kerk willen we proberen daar iets in te kunnen betekenen. Toen ik vanmorgen vroeg daar met Hans Koster van Omrop Fryslân over sprak, maakte hij de opmerking: “dus terug naar vroeger tijden”.  En daar lijkt het wel op. Vanouds hoort het ook bij de kerntaken van de christelijke kerken. We spreken dan wel over de zeven werken van barmhartigheid. Sommige daarvan zijn bij de huidige maatregelen best wel problematisch, maar een ervan is dus die armenzorg.

Na dat radiogesprek dacht ik: terug naar vroeger, ja, en tegelijk nee!!!!! Want wat roept dat niet allemaal aan ongewenste associaties op? Betutteling, bevoogding, stigmatisering en ga zo maar door. Als mensen dat beeld voor ogen hebben, wordt de drempel om aan te kloppen bij de kerk om hulp wel heel erg hoog. En  dat is nu net wat we niet willen! Want we moeten er met elkaar door deze crisis heenkomen. Dat doen we door ons met elkaar zo goed mogelijk aan de spelregels te houden ( en dat zal echt niet altijd meevallen als dat nog weken of maanden gaat duren), maar ook door er voor elkaar te zijn. Ook als het gaat om elkaar financieel door de tijd heen te helpen. Dus ik zeg het maar gewoon klip en klaar: schroom niet, als je klem bent komen te zitten en je tussen wal en schip van de regelgeving dreigt te raken. De tijden van bevoogding zijn voorbij: samen kunnen we kijken naar wat mogelijk en wenselijk is. Laat van je horen, zorgvuldigheid en anonimiteit zijn gewaarborgd!

Harrie Strubbe